Labirynt zabawa manualna

               Labirynt zabawa manualna, która wspiera rozwój małej motoryki. Adaś uwielbia różnego rodzaju labirynty, najczęściej drukowałam mu z internetu, rysowałam czy rozwiązywał w rożnych książeczkach lub w  gazetkach, ale to było za mało. Mój mały sportowiec nie lubi nudy więc wymyśliliśmy układanie i budowanie labiryntów samodzielnie.

           Do zbudowania labiryntu na podłodze użyliśmy ostatnio ciastoliny kupionej w sklepie, ale może to być cokolwiek innego. Na przykład jakieś patyczki, własna ciastolina, masa solna, surowe ciasto z mąki, plastelina, glina, taśma izolacyjna, wykałaczki  czy inne rzeczy domowego użytku. Sama budowa, wałkowanie elementów toru paluszkami i układanie rozwija zarówno sprawność rąk jak i paluszków. Tworzenie rożnych wzorów toru wspaniale rozwija wyobraźnię dziecka i powstają kolejne elementy, tunele, zjeżdżalnie czy przeszkody dla kulki.

 

              Zabawa po ułożeniu toru dla kulki polega na tym, aby małą kuleczkę popychając pędzelkiem przeprowadzić przez cały tor do celu w którym, pod ukrytym jajem był kawałek ciasteczka.  Wspaniały cel i motywacja, żeby po drodze nie wypaść z toru, bo jak kulka wypadnie zaczynamy ponownie od miejsca startu.

           Przy okazji labiryntu podłogowego pojawił się pomysł labiryntu w pudełku. Zabawa tym razem polega na tym aby najpierw w małym pudełku ułożyć tor i tak nim manipulować na boki do przodu i do tyłu aby kulka pokonała całą trasę do celu bez wypadania. Po kilku próbach i labiryntach do zabawy ruszyło duże pudełko od puzzli i powstał mega duży tor dla kulki, który pokonywaliśmy wspólnie na czas. Zabawa bardzo fajna, twórcza, zajmująca. Budowanie labiryntu rozwija zarówno małą motorykę jak i wyobraźnię i cierpliwość. Labirynt bardzo fajnie rozwija też orientację w terenie, podczas pokonywania labiryntu ćwiczymy określanie kierunków.

         “Teraz kulkę pchaj do przodu albo cofnij się do tyłu, skręcamy w lewo, a teraz w prawo. Można się pogubić ale to bardzo fajna zabawa ucząca orientacji i pobudzająca myślenie. Aby utrudnić zadanie lub w wersji dla starszaka można zawiązać jednej osobie oczy, a druga osoba mówi komunikaty jak się poruszać. Taka wersja uczy zarówno orientacji ale i wzajemnej współpracy oraz słuchania poleceń. A satysfakcja i radość po dojściu do celu bezcenna…

Jak młodszy synek się obudził, to również włączył się na swój sposób  do zabawy.