
Zmysł smaku
słodki
słony
kwaśny
gorzki
odkryte dopiero w 2001 roku. Odczucie smakowe zwane umami jest
bezpośrednio związane z glutaminianem sodu. Receptory smaku umami są wrażliwe między innymi na glutaminian sodu. Z fizjologicznego punktu widzenia umami to smak pokarmów mięsnych i potraw wysokobiałkowych.
Natomiast wszelkie pozostałe walory smakowe zawdzięczamy zmysłowi węchu.
Można to sprawdzić w prosty sposób:
Zetrzeć na tarce marchewkę, jabłko i ziemianka, a następnie z zawiązanymi oczami i zatkanym nosem spróbować rozróżnić te smaki.
Jaki będzie efekt?
Z zatkanym nosem nie potrafimy rozpoznać smaku tego pożywienia. Dopiero poprzez wsparcie ze strony zmysłu węchu jesteśmy w stanie je rozróżnić i zidentyfikować.
My zabawiliśmy się w kosztowanie czterech podstawowych smaków w różnych częściach języka.
Przygotowałam w małych pojemniczkach czarną kawę, miód, słoną wodę i sok wyciśnięty z grejpfruta.
Nasze wnioski:
Czubek języka najlepiej rozpoznaje smak słodki, boki języka wyczuwają kwaśne substancje, same brzegi słony smak, a tył języka nalepiaj rozpoznaje gorzkie płyny.


13 komentarzy
kaja
A ja czytałam, że to nieaktualne… że kubki smakowe wszystkie są takie same i bzdur uczą w szkole. I że jest nowy smak, uomi. sprawdzę w domu w jakiej to książce było… na pewno w jednej z dziecięcych książek kupowanych u nas na fali pytań: skąd się bierze kupa 🙂
Mama w domu
świetnie uczysz chłopców! i ja się przy okazji douczyłam czytając 🙂 Pozdrawiam
Agnieszka z Kreatywnika
Rewelacja, a pomysł ulepienia twarzy z gliny – wow!
Buba Bajdocja
Podobno mapa smaków była błędem naukowców. Podobno czujemy różne smaki cała powierzchnią języka.
kamyk
Wikipedia mówi: "Wskutek błędnej interpretacji wyników badań przeprowadzonych pod koniec XIX wieku, przez wiele lat uważano, że różne części języka odpowiadają za czucie różnych smaków i powstała tzw. mapa rozmieszczenia kubków smakowych. W rzeczywistości wszystkie rodzaje kubków smakowych są rozmieszczone na całej powierzchni języka i każdy fragment języka może odczuwać każdy ze smaków. Zdarza się jednak, że niektóre rejony języka różnią się wrażliwością na różne bodźce smakowe." Wygląda na to, że ja jeszcze tkwiłam w XIX wieku, a Ty Buba już w XXI :)) Ile człowiek może się nauczyć przy takim projekcie…
ewawojtan
co nie zmienia faktu, że jeśli spróbujecie odczuwać odpowiednie smaki na różnych fragmentach języka, to są odbierane inaczej:-) a co do nauki podczas projekt to jak najbardziej jest rozwojowy:-)
Krzysztof
Super!
Aneczka
Świetny pomysł z ta twarzą z gliny. I zgadzam się, że czujemy inaczej smaki w różnych miejscach języka. Też to sprawdziliśmy. Skoro dzieci same to czuły, bez żadnych podpowiedzi z mojej strony, to chyba o czymś to świadczy.
mama Snikersika
ciekawe te eksperymenty, ale po innych postach widzę, że Ty artystka jesteś!
ewawojtan
Tak sztuka i rzeźba w glinie jak i ceramika to moja wielka pasja, po tym jak ukończyłam 5-letnie liceum plastyczne:-) staram się trochę tego przekazać dzieciom podczas zabaw i nauki. Glina to fantastyczny materiał do pracy dla dzieci:-)
HeniaP
zawsze mnie zadziwiasz pomysłami, świetnie:)
Krysia U.
Super buźka z gliny:)
Małgosia
Wasz model – mistrzostwo świata 🙂 ja ostatnio uczyłam Krzysia narządów wewn., ale zrobiliśmy tylko makietę… 🙂